برای اطلاع از نتایج انتخابات کانادا در روز دوشنبه تاریخ 28 آوریل 2025، می توانید به صفحه نتایج انتخابات فدرال کانادا مراجعه نمایید.
انتخابات کانادا ۲۰۱۹، با رقابت نزدیک میان حزب لیبرال و حزب محافظه کار برگزار شد و یکی از دغدغه های اصلی در میان رأی دهندگان و مهاجران بالقوه، تأثیر نتایج این انتخابات بر سیاست های مهاجرتی کشور بود. در این مقاله به بررسی دیدگاه ها و عملکردهای مهاجرتی دو حزب اصلی کانادا پرداخته می شود تا مشخص شود آیا این انتخابات تغییر اساسی در ساختار مهاجرتی کانادا ایجاد خواهد کرد یا نه.
آیا انتخابات کانادا 2019 سیاستهای مهاجرتی را تغییر می دهد؟
در آستانه انتخابات فدرال کانادا در ۲۱ اکتبر ۲۰۱۹، یکی از دغدغه های مهم در میان متقاضیان مهاجرت، سرمایه گذاران خارجی و حتی شهروندان فعلی این کشور، امکان تغییر سیاست های مهاجرتی پس از انتخابات بود. این سؤال به ویژه با توجه به تفاوت رویکردهای احزاب مطرح، یعنی حزب لیبرال به رهبری جاستین ترودو و حزب محافظه کار با مواضع محافظه کارانه تر، اهمیت زیادی پیدا کرد.
با این حال، تحلیل روندهای چند دهه اخیر نشان می دهد که سیاست های مهاجرتی کانادا در اساس، از یک ثبات نسبی برخوردار بوده اند. هرچند هر حزب بسته به اولویت های سیاسی خود تغییراتی در جزئیات ایجاد کرده، اما در خطوط کلی مانند افزایش ظرفیت پذیرش مهاجران، جذب نیروی کار ماهر، و حفظ تنوع فرهنگی، اختلاف نظر عمده ای دیده نمی شود. این اتفاق نشان می دهد که سیستم مهاجرتی کانادا تا حد زیادی مستقل از تحولات سیاسی کوتاه مدت عمل می کند و بیشتر تابع نیازهای ساختاری کشور است؛ از جمله پیری جمعیت، نیاز به نیروی کار متخصص، و رشد اقتصادی پایدار.
در نتیجه، صرف برگزاری انتخابات یا تغییر دولت در سال ۲۰۱۹، لزوما به معنای تغییر در سیاست های اصلی مهاجرتی نیست. انتظار می رفت که ساختار کلی برنامه های مهاجرتی، حتی پس از اعلام نتایج انتخابات، به مسیر پیشین خود ادامه دهد.
مقایسه سیاست های مهاجرتی حزب لیبرال و محافظه کار
یکی از مهم ترین معیارها برای پیش بینی آینده سیاست های مهاجرتی کانادا در پس‌زمینه انتخابات کانادا 2019، بررسی تفاوت ها و شباهت های کلیدی میان حزب لیبرال و حزب محافظه کار است. اگرچه این دو حزب در برخی زمینه ها مانند اولویت های اقتصادی، سیاست های اجتماعی یا روابط خارجی تفاوت هایی دارند، اما در حوزه مهاجرت، اشتراکات بنیادینی نیز میان آن ها وجود دارد.
ثبات در ظرفیت پذیرش مهاجر
از دهه ۱۹۸۰ میلادی تاکنون، دولت های محافظه کار و لیبرال هر دو سیاست افزایش تدریجی ظرفیت مهاجرپذیری را دنبال کرده اند. این تصمیم برخاسته از واقعیت های جمعیتی و اقتصادی کاناداست. پیری جمعیت، کمبود نیروی کار در برخی استان ها و نیاز به تقویت رشد اقتصادی، عواملی هستند که دو حزب را به سمت حفظ و حتی افزایش پذیرش مهاجر سوق داده اند.
در سال های منتهی به انتخابات کانادا 2019، کانادا اعلام کرده بود که قصد دارد سالانه بیش از ۳۰۰,۰۰۰ مهاجر را بپذیرد، رقمی که در چشم انداز بلند مدت نیز قرار است رشد کند. این توافق دو حزبی بر سر افزایش ظرفیت، نشانه ای از ثبات ساختاری در سیاست مهاجرتی کانادا محسوب می شود که فراتر از رقابت های سیاسی جریان دارد.
تفاوت در ساختار ترکیب مهاجران
با وجود توافق بر سر ظرفیت کلی مهاجرت، یکی از نقاط تمایز مهم میان احزاب، به ترکیب طبقات مهاجرتی (Immigration Classes) مربوط می شود.
دولت های محافظه کار تمرکز بیشتری بر جذب مهاجران از مسیر Economic Class دارند؛ یعنی جذب افرادی که از طریق مهارت های تخصصی، تجربه کاری، یا سرمایه گذاری، می توانند مستقیما در اقتصاد کانادا نقش آفرینی کنند. در دوره حاکمیت محافظه کاران بین سال های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۵، حدود ۶۳٪ از مهاجران از این مسیر وارد شدند.
در مقابل، حزب لیبرال پس از به قدرت رسیدن در سال ۲۰۱۵، با تأکید بر جنبه های انسان دوستانه مهاجرت، سهم برنامه های پناهندگی و Family Class را افزایش داد. این رویکرد با پذیرش هزاران پناهجوی سوری در سال های ابتدایی دولت ترودو، نمود عینی پیدا کرد و نشان داد که لیبرال ها به ابعاد اجتماعی و انسانی مهاجرت توجه ویژه تری دارند.
این تفاوت ها می توانند بر نوع خدمات اجتماعی، زمان بندی بررسی پرونده ها و حتی برنامه های جذب در استان های مختلف اثر بگذارند.
اهداف مشترک دو حزب درباره مهاجرت
اگرچه حزب لیبرال و حزب محافظه کار در برخی ابعاد سیاست های مهاجرتی دیدگاه های متفاوتی دارند—مانند نحوه برخورد با پناهجویان، سیاست های شهروندی یا سرعت اعطای اقامت دائم—اما در اهداف کلان و استراتژیک، اشتراکات مهمی میان این دو حزب دیده می شود.
مهم ترین هدف مشترک، تأکید بر نقش کلیدی مهاجرت در رشد اقتصادی، توسعه پایدار و جبران کمبود نیروی کار است. هر دو حزب بر این باورند که بدون جذب مستمر مهاجران، به ویژه مهاجران ماهر، کانادا در سال های آینده با چالش های شدیدی مواجه خواهد شد؛ از جمله پیری سریع جمعیت، کاهش نرخ تولد، و کمبود نیروی متخصص در بخش های حیاتی مانند سلامت، فناوری و صنایع سنگین.
همچنین هر دو حزب در دهه های اخیر از برنامه های مهاجرتی مبتنی بر امتیازدهی و گزینش مهارتی حمایت کرده اند. این رویکرد باعث شده تا سیستم مهاجرت کانادا یکی از هدفمندترین و کارآمدترین سیستم ها در سطح جهانی باشد.
بنابراین حتی اگر دولت ها تغییر کنند، انتظار می رود چارچوب اصلی سیاست های مهاجرتی کانادا همچنان حفظ شود؛ چرا که این سیاست ها مبتنی بر واقعیت های اقتصادی و اجتماعی کشور هستند، نه صرفا منافع سیاسی کوتاه مدت.
تداوم مسیر مهاجرتی پس از انتخابات کانادا 2019
با بررسی دقیق مواضع احزاب سیاسی، عملکرد تاریخی دولت ها و تحلیل سیاست های مهاجرتی پیش از و پس از انتخابات کانادا 2019، می توان با اطمینان گفت که چارچوب کلی سیاست های مهاجرتی کانادا دارای ثبات ساختاری است. این ثبات ناشی از نیازهای جمعیتی، اقتصادی و اجتماعی کاناداست، نه فقط سیاست‌گذاری حزبی.
چه حزب لیبرال در قدرت باشد و چه محافظه کاران، کانادا همچنان بر جذب مهاجران ماهر، تسهیل پیوستن اعضای خانواده، و ایفای نقش در بحران های انسانی از طریق پذیرش پناهجویان تأکید خواهد داشت. سیستم مهاجرتی این کشور با پشتوانه ای قوی از برنامه ریزی و بازنگری مداوم، انعطاف‌پذیر اما قابل پیش بینی باقی می ماند.
از منظر متقاضیان مهاجرت، این یک پیام مهم است: تغییرات سیاسی کوتاه مدت در کانادا تأثیر چشمگیری بر فرصت های مهاجرتی نخواهد داشت. بنابراین، برنامه ریزی برای مهاجرت، تحصیل یا سرمایه گذاری در این کشور می تواند با اعتماد به پایداری این مسیر انجام گیرد.
