اصلاح و بهبود برنامه اسپانسر شیپی والدین در سال ۲۰۲۰

در ماه ژانویه به طور معمول برای مهاجرانی که از طریق اسپانسرشیپی والدین و مادربزرگ و پدربزرگ و همچنین برنامه PGP (اسپانسر اعضای خانواده خود) ابراز علاقه مندی خود را اعلام کردند بسیار عالی می باشد.

با این حال ، با توجه به چالش هایی که کانادا در مدیریت برنامه  PGP و همچنین  انتخابات اخیر فدرال در ماه اکتبر باعث شده که هنوز مشخص نباشد که برنامه PGP از چه زمانی در سال ۲۰۲۰ آغاز به کار خواهد کرد و همچنین روند رسیدگی به درخواست ها به چه صورت خواهد بود. این فرصتی برای فکر کردن در مورد راه حل های نوآورانه است که می تواند به بهبود PGP کمک کند. به عنوان مثال ، دولت فدرال ممکن است پایلوت سرمایه انسانی جدید برای برنامه اسپانسرشیپ والدین راه اندازی کند.

هزینه ها و مزایای PGP:

کانادا بین سال های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۱ حدود ۲۱٫۰۰۰ نفر از طریق برنامه PGP جذب می کند.

PGP تنها شش درصد از مهاجران تازه وارد به کانادا را به خود اختصاص می دهد زیرا مزایای اقتصادی آن به اندازه سایر مسیر های مهاجرتی کانادا قوی نیست.

استقبال از همسران و سایر وابستگان ، و همچنین پناهجویانی که در  سنین  کمتری  به کانادا مهاجرت می کنند ، برای اقتصاد کانادا سودمندتر است  به این علت که این افراد در مقایسه با والدین و مادربزرگ و پدربزرگ ساعات طولانی تری را صرف کار کرده و مالیات بیشتری عاید دولت کانادا خواهند کرد . زمانی که این افراد در کانادا کار می کنند چنانچه در آینده نیاز به خدمات درمانی داشته باشند دولت آنها را به راحتی قول خواهد کرد و از طرف دیگر والدین و مادربزرگ ها و پدربزرگ ها در سنی وارد کانادا می شوند که بیشتر آنها به مراقبت های بهداشتی نیاز دارند ، حتی اگر هنوز مشمول مالیات نشوند و به دولت مالیات نداده باشند..

با این وجود ، یک توجیه اقتصادی برای استقبال از والدین و مادربزرگ ها و مادربزرگ ها وجود دارد. آنها می توانند از کودکان مراقبت کنند و فرزندان  آنها را قادر می سازد با کار کردن در ساعات اضافی پس انداز کنند و درآمد بیشتری کسب کنندو در کاهش هزینه ها به آنها کمک کنند. آنها همچنین با کار در کانادا به درآمد خانوار هم کمک می کنند. این به ما کمک می کند تا درک کنیم که چرا داده های سرشماری سال ۲۰۱۶ نشان می دهد که نرخ مالکیت خانه های مسکونی  مهاجران تقریبا(۶۹ درصد) و درآمد سالانه خانوارها (۸۵٫۰۰۰ دلار کانادا) مشابه خانواده های کانادایی متولد خود کانادا است.همچنین خانواده های قدرتمند پایه و اساس جامعه کانادا است و با ساختن خانواده های مستحکم تر به ساختن جامعه کانادایی مستحکم تر کمک می کنیم.

با توجه به اینکه حدود ۱۰۰،۰۰۰ نفر در ژانویه سال ۲۰۱۹ فرم درخواست اسپانسرشیپی را پر کرده  و در ۲۱٫۰۰۰ موقعیت اسپانسری با هم به رقابت پرداختند و کانادا نمی تواند همه را راضی نگه دارد و به همین دلیل روند PGP ناگزیر به ناامیدی گسترده تبدیل شده است.

دولت فدرال کانادا  محدودیت های رویکردهای مختلفی را که سعی در پردازش برنامه های PGP دارد ، به رسمیت شناخته است. پیش از این ، از سیستمی استفاده می کرد که در آن اولویت با فردی که زودتر اقدام میکرد بوده است .ناکارامدی این سیستم باعث شد که تا سال ۲۰۱۱ ،  حدود ۱۶۵،۰۰۰ فرم درخواست رسیدگی نشده رو هم انباشته شود برنامه PGP عقب مانده ایجاد کرده بود. زمان پردازش و رسیدگی به  بیش از پنج سال  هم به طول می انجامد ، به این معنی که متأسفانه برخی والدین و مادربزرگ ها و پدربزرگ متاسفانه تا پیش از رسیدگی و بررسی درخواست ها خود درگذشتند.

کانادا در سال ۲۰۱۱ اعلام کرد که برنامه های جدید PGP را به طور موقت مسدود می کند و هدف جذب سالانه مهاجر از طریق PGP را از حدود ۱۵۰۰۰ در سال ۲۰۱۲  به ۲۵۰۰۰ نفر در سال ۲۰۱۳ افزایش داد.در سال ۲۰۱۷ دولت کانادا از یک سیستم لاتاری اسپانسرشیپ والدین رونمایی کرد.

در این سیستم متقاضیانی که علاقمند به اسپانسر شدن برای اعضای خانواده خود بودند  ۳۰ روز فرصت داشتند تا اظهار علاقه خود را ارائه دهند و دولت بطور تصادفی آنها را  انتخاب می کرد و از آنها برای اسپانسر شدن دعوت می نمود.

اگرچه این رویکرد نوآورانه بود ، اما محدودیت های بسیاری داشت. متقاضیان مطمئن نبودند که کدام اعضای خانواده آنها می توانند به کانادا بیایند. همچنین متقاضیانی نیز وجود داشتند که در حمایت از والدین یا مادربزرگ و پدربزرگ خود جدی نبودند – برخی از آنها به طور تصادفی انتخاب شدند اما هرگز اقدامی نکردند و  باعث تأخیرهایی شده  و آنهایی که واقعا حقشان بوده از این فرصت بی نصیب ماندند.

ما می توانیم برای سال ۲۰۲۰ انتظار نوآوری هایی را در سیستم  PGP داشته باشیم. از آنجا که تقاضا برای اسپانسرشیپی بیش از تعداد موجود است  ، کانادا نمی تواند خانواده همه مهاجران را به داخل کانادا بیاورد اما می تواند اقداماتی را انجام دهد.

اول ، رویکرد ابراز علاقه را کنار گذاشته و از مدل مبتنی بر درخواست استفاده می کند.بدین ترتیب مهاجرانی که اسپانسر می شوند و اعضای خانواده آنها که اسپانسر آنها را قبول می کنند از قبل اطلاع دارند که فرم درخواست اسپانسرشیپ توسط دولت جمع آوری شده و اسناد و مدارک خود را آماده می کنند.

هنگامی که برنامه باز می شود ، دولت فدرال باید برای ارائه یک فرم درخواست الکترونیکی یا کاغذی مدت زمان معقول و کافی در اختیار  اسپانسرها قرار می دهد. برای جلوگیری از بارگیری بیش از حد سیستم ، دولت فدرال می تواند تلاش کند تا کاندیداهای اصلی را جذب کند و این امر را ملزم می کند که هزینه مالی را به طور کامل بپردازند.

دوم ، دولت فدرال می تواند میزان مهاجرت خود را بر اساس تعداد برنامه های دریافتی تنظیم کند. این امر به انعطاف پذیری بیشتری نیاز دارد برای جذب ۱۰۰۰۰ درخواست PGP اضافی در سال خواهد بود.

سوم ، این امر می تواند به ترویج Super Visa   ادامه دهد که والدین و مادربزرگ ها و پدر بزرگ ها را قادر می سازند چندین بار برای یک دوره حداکثر ۱۰ سال از کانادا دیدن کنند. از سوپر ویزا انتقاد شده است که این افراد را مجبور به دریافت بیمه درمانی خصوصی می کنند که ممکن است برخی از خانواده ها  توان مالی نداشته باشند اما حداقل این اطمینان را به خانواده ها می دهد که آنها می توانند با عزیزان خود زندگی کنند.

چهارم ، دولت فدرال می تواند رویکردهای نوآورانه دیگر در مدیریت PGP بکار ببرد. علیرغم تلاش های برای رسیدگی به بهتر  شدن PGP در سال های اخیر ، دلیل اصلی موفقیت سیستم مهاجرت به کانادا ، تمایل دولت فدرال برای یافتن راه حل های جدید برای چالش های طولانی مدت است ، مانند معرفی سیستم Express Entry در ژانویه سال ۲۰۱۵ یکی از  موارد قابل توجه است